Caminar…siempre caminar
De nuevo un silencio…esta vez ha sido obligado. He estado de baja por un problema de salud…pero ya estoy recuperada. Por tanto, me pongo de nuevo en marcha con el Blog !!!!
En estos días, un amigo me ha enviado este pensamiento…lo comparto con vosotros:
La utopía está en el horizonte. Camino dos pasos, ella se aleja dos pasos, y el horizonte se corre diez pasos más allá.
¿Entonces para qué sirve la utopía ? Para eso, sirve para caminar.
Eduardo Galeano
10 noviembre, 2011 en 9:37
Bon dia Anabel,
Se’t trobava a faltar! no és el mateix ‘caminar’ sense tu…. espero que estiguis ben recuperada i que fos lleu!!!!
una abraçada immensa i benvinguda 😉
10 noviembre, 2011 en 10:25
ben retrobada, espero que estiguis plenament recuperada…
una abraçada,
10 noviembre, 2011 en 10:57
Hola Anabel,
Es trobaven a faltar les teves sempre interessants entrades. M’alegro que tornis a estar per aquí.
Cuida’t!
10 noviembre, 2011 en 21:34
Qué alegria volver a leer tus post y que buena señal de que ya estás más recuperada y con ganas de escribir…pero suia suia y cuidate.
Muchos besos guapa!!!
11 noviembre, 2011 en 9:39
Gracias/Gràcies a todas….ya estoy mucho mejor…solo ha sido un susto !!! pero que susto !!! 😉